Yaşaya yaşaya öğrendim şunu:
Eşek eşekliğinden asla vazgeçmez.
Maalesef buymuş işin raconu.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

İnsan doğar, eşek yaşar kimi kul.
Eşek bu ya hem keldir hem de fodul.
Arkasına vursan da binbir modul.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Karakaçan bellemişler adını.
Hem erkaği vardır hem de kadını.
Adam edersin de kuru odunu.
Eşek eşeklikten asla vaz geçmez.

Eşektir..Giydirsen de altın kaftan.
Ne ’deh ’ anlar ne ’çüş’ anlar ne laftan.
Eşek işte ne anlasın hoşaftan.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Olmasa da dört ayağı, kuyruğu.
Hiç sevmezler disiplini, buyruğu.
Farketmez ki memleketi uyruğu.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Ne küçüğü sever, ne büyük tanır.
Ne arlanma bilir ne de utanır.
Anırmayı sanki marifet sanır.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Kimi merkep, kimisi henüz sıpa
Ne ipe gelir inan ki ne sapa
Bu yüzden nasibi olsa da sopa.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Her yerde anırıp kendin anlatır.
Eşek bu..ne gönül bilir ne hatır.
Kimisine deyiversek de katır.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Fayda etmez, dayak, azar, nasihat.
Anırmayı sanır çok büyük sanat.
Dediğim dediktir, inadım inat.
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

Aşık Sami oldukça yorulsa da.
Pek çok kere şu kalbi kırılsa da
O bazı eşeklere darılsa da,
Eşek eşeklikten asla vazgeçmez.

( Allahın eşek olarak yarattığı o sevimli hayvanları tenzih ediyorum )