Türkülerde geziyorum, dilim dönmez lâl gibiyim.
Mızrabında esiyorum, ahuzarda yar gibiyim.
Üflediler sönmedim, sevdalarla har gibiyim.
Yüreğim deli taşkın!
Aşıklar diyarında, güneş görmüş kar gibiyim.

Her olur olmazı, kendim sanıp da,
Bam teline vurup, koptum dalında.
Deyiş olsam, koşma olsam ne fayda.
Altın kafeste yarim, ağrısı var canımda.

Abdal olsam, şallar giysem üstüme,
Azrail’i bu dünyada arasam,
Ölüp gitsem, kimse bakmaz halime,
Akort olmaz bu yürek, bitmez dünyada tasam.
Yıkılır koca direk, ağıtlar olsa yasam.

Küsmüş bülbül, gülüne,
Feryadı kalmış bana,
Eriyip aksa özüm, su dökemem eline…
Bağlamam yoldaş cana, kurbanım her teline.
Yitirmişim kendimi, kapılmışım seline.

Kırmışlar kanadımı,
Duymazlar feryadımı…
Bir dünya ki, bin bir plan kurulmuş,
Seven yürek, can evinden vurulmuş.
İçi yalan, dışı yalan,
Tövbe olsun, unutsunlar adımı.
Yemediğim mirastan,
Sevdam olsun tek kalan.
Vermezlerse vermesinler gelmeyen vuslatımı.

Kötüleri anma gönül,
Bak gelip geçiyor ömür,
Sorma namerde yolunu,
Naçar kalıp hep ağlarsın,
Mevla görür her kulunu,
Neden karalar bağlarsın…

Dolu vursa, her yanından kanasan,
Yağmur olup, bulutlardan damlasan,
Şiir olup, allayıp da, pullasan…
Garip ölür, adı kalır yadigâr.
Harmanlayıp nazlı yâre yollasan,

Bir söz etsen, değse saza, biri bin…
Vur teline bağlamanın, seni gamsız sanmasın.
Bir çalıymış mezar taşı garibin,
Mermer olsa, gümüş olsa ne çare,
Söylenmedik hiçbir türkü kalmasın.
Dil bağlanır, el bağlanır o yâre.


MEHMET FİKRET ÜNALAN
Dostlar meclisinde ki, bir türkü gecesinin ardında bıraktığı…