kavlin dolanık belime öksürüyor nicedir
bakma arada nefeslendiğime
boğuyorum sipsisinden üzengeçleri...


denedim hayli
karma aşılar soluk kesmiyor
ölüyor maviye değmeden balıklar
dik yakalar sömürge bastırır gibi
ülserden depresif aklın hegemonya hali
deniz bile artık ölü su kalabalığı
susmadı susmuyor aç kabın doluluk peşrevi
her yan bir huzme gecikmişlik mahali
ki; bu kaçıncı kırmızı ışık ihlali!




kaypak zanlarım sökün halde
kabala düğmelersen içini, oluyor!
görmek istemedikçe teyelliyorsun papatyaları
ne kalıyor dersen geride
bir dolu ’sevmiyor’ kalabalığı
nasıl anlatılır ki;
geviş getirirmenin geniş zamanlı muadili
aslında buruşuk gülücükler
hâin bir ittifakla can çekişiyor sebepler
rayları ezen tren gibi dişler
hele gece görmelisin
karanlık kıstıkça saydam gözlerini
avucunda dolaşıyor imamesiz tesbihler!




döktükçe dağıttıkça savurgan bir infialden
doldurur irislerin eski zaman hikâyelerinden
dolar mavi lenflerimden usul usul
düşer aklıma olmadık darbımeseller lime lime
vurulur talimde atış böcekleri teker teker
kimi, kendi yamadığından düşman olmaz! der
kimi ’tok ağırlaması güç’
zaten ’cinsine tükürdüğün cinsine çeker’ yine
ve
’ bir b/aşkadır memleket’ kendime geldiğinde!..






hiçbir ayna affetmez seni
sevmenin darası alınsa da
çıksa ortaya gerçek yüz ölçümü
adına okunan hutbeleri
verilen emekleri
kim bilir zurnadan bile peşrev alacağın vardır
kim inanır uğruna en çok yazılan kadın sensin
’sevmek ibadetse, itaat intihardır’
nasıl okunur adım seyrek amellerin pazarında
kim kurşuna al boncuklardır der
kim cennet kokularını dünyada gördüm!
kim bozdurur aminlerini iki dudak payına

sevda en iyi oyuncak ya sana göre sevgili
kara kılıç ak kına girince temizlenir mi
tesadüf rastlamaktır sadece
kaybetmekse ellerinin kiri
hem
günahı tanrı verirse sevap kimindir! o halde!



gerilmesin yine de alnının kıvrımları
izdişümü binlerce buseden takdislidir
sadece bil yeter
her çizgi bir kalemden ıslanırken
her tecrübe de bir kayıptan sulanır
yaftala unutmamak için aklının aşk yanına


’en uzağa giden ok, en çok gerilen yaydan çıkar’ daima!


madem kollarını da götürüyorsun yanında
o zaman sepetini unutma!..




ToprağınSesi






.