sonsuz kutsal bir duyguydu aslında aşk
çırılçıplak iki insanın yatağına düşmeden önce
şimdi cançekişiyor aşk adında ihtiras
yalancı düşler yalancı gülüşler
aşkta sonunda etti iflas


şeytanın kutsadığı çirkin haram tohumları
yeryüzüne sürgün verdi


bırakmalı yalanı artık insan kendine
kendinden başkasını sevmediki hiç
sevgim kendim için demediki hiç
ben seni sen beni gerçekten bilmedinki hiç
aşk nedirki dünyada görmedinki hiç


bütün ipler aslında burada kopuyor
ortalık çirkin arzular kokuyor
iblis cehenneme kefen dokuyor
sen kendini aşk için sevmedinki hiç


dolaşınca sokaklarda
hangi sokağın başını dönsem
her kaldırımda bir yosmanın izi var şimdi
ya da her kaldırımda
Hasanın Ahmetin Mehmetin kir dolu günah dolu gizi var şimdi
hiç bir şey olmamış gibi geçmekte zaman
günahların sessizce izi var şimdi


hayvani arzularından sıyrılamamış
midesi dolu içi boş
gözleri kör kulakları sağır
görüntüsü insan kendisi hayvan bile olamayan!
şeytana uyulurmu hiç


neden
sanki tövbe edilmiş yemin edilmişti
yeminin çiğnenmiş üzerinden geçilmişti
içi boş susak gibi dışları yenilenmişti
saf suyu kirlenmişti birkere
tövbe yalan / edilmemişti
şımarık arzulara yenilmişti insan
hep başka bir kabahatli aranıyor nedense
tuhaflaşıyor artık zaman


aşk bitti toprak bereketlendi
tadı yok mahsüllerin asaleti tükendi
ahiret gül dünya dikendi batmadı
anlamadı kimse hayat kirlendi
zaman dillendi ama duyamadı kimse.