Kişisel çıkarlar tüketip durmuş,
O eski dostluklar kalmamış sanki,
Fedâkârlık rafa kalkmış nerdeyse,
İyi, güzel şeyler olmamış sanki

Sıkışana yardım esastı, sözde,
Şimdi sahtekârlar, hırsızlar, gözde,
Belli ki astarlar silinmiş yüzde,
Ar, hâyâ limiti dolmamış sanki

Bütün kusurları bire bir sayıp,
Arkadan konuşmak ayıptı ayıp,
İnsanlık komada, merhamet kayıp,
Hiç kimse bir ibret almamış sanki

Hani, pişmiş aşa, su katılmazdı,
Hani komşun açken, tok yatılmazdı,
Hırs, tamah insanda azdıkça azdı,
İbret kapımızı çalmamış sanki

Yırtık dondan fırlayanlar çoğaldı,
İtler gibi hırlayanlar çoğaldı,
Denli, densiz parlayanlar çoğaldı,
Alemde has örnek kalmamış sanki

Şöyle çevremize bir baksak hele,
Hak, hukuk çiğnenir, hem bile bile,
Garibe mehel mi, çektiği çile,
Kaderi, talihi gülmemiş sanki

İnsan muhtaç olur, bir gün dostuna,
Kin mi düşmüş, sevgilerin üstüne,
Çakallar bürünmüş kuzu postuna,
İsmet saçlarını yolmamış sanki