6
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1156
Okunma

iki hüzündü
açan zaman
gözyaşı ıslanır
yağmura sarıla sarıla
dost gülücüklü ikilem çevirir yüzünü
emir vermeden sonbahara
ne hasret sesi
ne anne sütü
anları avuçlayan su
tarih boyu dile gelmiş
bir içimlik esaret
düşşelikten ibaret
ıslanan nefes
ve sen, ey ruh
neden
hücre duvarında kalırsın
sırılsıklam
sırasını beklesin
kirpiklerindeki hüznün imgeleri
hala uzak gölgelerin bedeninde
nefesindeki ten rengi
.....
5.0
100% (12)