Önce güneş doğardı sabahları, sonra sen
Saçlarını topladığında bir şeyler dağılırdı yüreğimde, keşke görsen!
bilinçsizce doğurulmuş, doğmuş kaç fakir çocuk varsa
hepsinin isyanı gizliydi gözlerimizde

Umut dedikleri şey artık yoktu.
bir teslimiyetin son vasıfsız işçileriydik.
kapkaça uğramış hayallerimizin üzerine yağmurlar yağar,
ürkek adımlarımıza hendek olurdu çaresizliğimiz

İşte geldim gidiyorum sözcüğünü en anlamlı kılan anlamsız bakışlarımız vardı
Ama yine de, her gülüşünde güle benzemen, dizlerinde uyuturdu vazgeçtiğim aşkları

Biraz kör biraz nankör, bana bugüne kadar seni hatırlatmayan ne varsa
hesap soruyorum artık hesapsızca...

Kalabalık bir soluktu özlemini duyduğum,
ama en çok yalnızlık yakıştı bana.. Ya da yapıştı!

Cesareti tipsiz, bir merhabadan korkan, sevişme özürlü yalnız gecelerde,
kim olduğunu hiç bilmediğim bir sevgilim vardı, terk ettim!
şimdi ise benim kim olduğumu bilmeyen ve bu yüzden hiç terk edemeyen,
mutlu mesut, çelimsiz korkak, zavallı suskunluğumun yeni bir sevgilisi var...
Sen. Bir bilsen!

Bilirim çok uzaksın bana
dokunsam, ellerin ellerimde üşür
desem ki, bugüne kadar kaç sevda topladıysan,
kör bir kuyuya takıl hepsini düşür
Ah be güzelim, beni sevmeyi denesen de, bastığın yer ızdıraba dönüşür.

Çok sevda taşıdı bu kalp
Gün geldi aşk oldu, gün geldi aşık
Acıya dirençli, uzaktan sevmeye alışık.
İşte bu yüzden çekinmiyorum
Olsun, seni sana rağmen de seviyorum.