Kokunu çiçeklere, gözlerini ceylanlara
Hasretini de bana miras bırakıp cennete gittiğinden beri
Her yeni gün buz gibi bir cehenneme uyanıyorum.

Neydi bu gidişin adı gülüm, bu muydu sözümüz
Hani kan ağlasak da hep gülecekti yüzümüz!

Şimdi kim çekecek benim kahrımı
Kim sarılacak iliklerime kadar sımsıkı
Kim besleyecek hayalimizde büyüttüğümüz o mavi gözlü kızımızı

Zor muydu yaşamak, çok mu pahalı geldi dünyanın kirası da
Sana ait hiçbir şeye dokunmadan cennete taşındın be gülüm!
Gittin!
Kaç kat boya, hangi renk kapatır adının sindiği duvarları.
Kim susturabilir içimdeki feryadı.

Gittin ya,
Sensiz kalbim sevda yetmezliğiyle sıkışıyor
Sanki ecel süsü verdiler aşkımıza.
Kim kıskandı, kimin nazarı deydi
Dokunmayın ne olur, ne olur Allah aşkınıza!

Ey Azrail
Sadece bir can mı aldığını sanıyorsun,
Hançerinin ucuna yüreğim de takıldı.

Artık ne işe yarar bu dünya sensiz!
Bıraktın ya ellerimi böyle nedensiz
Bil ki çok yakındır, yanına geleceğim kefensiz...