koydu sepetine kendini
iyice gerdirerek birine iplerini
tam koltuğunun altından
tan ağarmadan



kıl düşse kesilirdi ayazın kılıncı
çorapları tabanından
yoktu papucunun ucu
destur diyerek düşek türbesine
kucağına çekti yolu



düşler seriyordu virajı keskin şosede
kim toplarsa toplasın
ne derse desin
yeter ki onun ardından gelmesin



elektrik mavisi bulutlar geçiyordu üstünden
vurmuşlardı zaten uçan kuşunu
yolladı bir an ruhunu cisminden
geçti gözünün önünden galata’nın yokuşu
dilim dilim oldu tranvay raylarında
ingiliz kumaşından paltosu



ve iki belikli sarıyer sırtlarından koşarak istinye’ye
teri bile anber kokan kız
geliyordu beklediği yere
irkildi
gök gürledi
ağzı dolu küfürle yere tükürdü



ulan kömür
bahtım gibi seni çekeceğim gene
bir de kara olmasa rengin
eğildi
duldalayarak sepetini derin nefes çekti cıgarasından
ağız dolusu da
it öldüren şarabından




kuşlar dönüyorlardı yatıdan






kasım