bu gömlek bana yakışmadı,
ama yakışıklıydım yinede,
kollarım birbirine bağlanmıştı,
korktum, koridorlar uzundu,
yapış yapış üstümdeydi karanlık,
boş yatağımı arıyordum.

çarşaflar kirliydi, uzandım,
bir dinozor uyuya kalmıştı cam kenarında,
duvar dibinde isal bir peygamber vardı,
ağzı kokan operacılar yastık altından,
ucuz şarkılar söylüyorlardı.

kulaklarımı sağır ettiler,
bir gölge duvara bir isim kazıdı,
duymadım, isim geldi bana dokundu,
o da beni duymadı.

birden irkildim, tokat yedim,
ses çıkarma diye haykırdı,
yırtmaya başladı yüzümü,
kalk dedi, elimi tut,
gömleğim var dedim,
ama yinede yakışıklıyım,
aynı kedi,
kapının önünden hızla geçti.

koştuk, tütsü kokusuda koştu,
ayakkabım çıktı, geri dönmedim,
acele et diyordu, heyecanlıydım,
saçlarından boncuklar düşüyordu,
ufukta bir pikap görünmüştü,
ağlamaklıydı.

köşe başından bir plak,
randevuya tam zamanında yetişmişti,
bu gömlek bana yakışmadı dedim,
aslında yakışıklıyım.
bana ters ters bakmıştı.

nazik davranıyordu şarkısına, tutenna,
bana birşeyler hatırlatıyordu.
buraya neden geldik dedim
gözlerimi yumuyorum dedi,
’ben sadece bu şarkıda gözlerimi yumuyorum’

geri döndüm,
karanlık koridorlardan geçtim,
odamı buldum, ışığı açtım.

kedi suç üstü yakalanmıştı, kedi,
duvarda ki ismi yalıyordu,
utancından kıpkırmızı olmuştu,
başını yere eğmişti,
bu gömlek sana yakışmamış demişti.

biliyorum dedim. aslında yakışıklıyım.


selcan adalı 15.09.07