en başta suflör,
fısıldayan herşey yasaklı bu oyunda,
uykular ve orada bize pembeyi emziren
sesi kısık anneler de yasak
çünkü korku sessizliğin rahminde büyür
ve senin şefkat lafları ezberlettiğin
dilini kemirmeye başlar.

bu yüzden var gücümle haykırıyorum,
sessizlikten, karanlıktan ve mutluluktan
korkan içimdeki çocuğun adını...
ve bir kaç satırlık susuşları
sana fazla görüyorum.

yine de biliyor musun?
şimdilerde yeniden o çocuk olsam,
ve bir peri çıksa karşıma
beni, senin en sevdiğin renge boyamasını isterdim,
çünkü ozaman beni,
yağmalanmış şehirlerimle değil,
o kocaman kalabalığın içinde,
kendi kokunu takip ederek bulduğun
küçük çocuk olarak hatırlardın...

ve biliyor musun?
o küçük çocuk
ben bildim bileli sımsıkı sıkar avuçlarını,
birinde elbette iğde kabuğu,
diğerinde bastığı heryeri maviye boyayan,
gürültülü bir yağmur.

seni sevmesine cesaret edebilirsen eğer bir gün,
avucundan sök,
sonra baş ucuna as o yağmuru,
ve ıslandıkça beni hatırla...


07.01.09 Selcan Adalı