3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1138
Okunma
bir sabahın yüzüne eğilen
ensiz bir ufuğun ardındaydı savrulan gün
eriyordu kırmızı gölgeler
gözlerime akıyordu her hücre
uzaklaştıkça
ruhumu kuşanan bilinçaltı
yayılıyordu göğe gelincik kokusu
rastlantı mesafeler gibi
dökülüyordu azat ettiğim mutluluklar
kıyamadığım içsel yakınmalara
çok sessizdi hüznün etekleri
değip geçerken yürek köşelerime
seçemediğim kadar ötede
ufuk tırpanları
gözden tez
hangi mavi el etti gün yüzüne
sevdim seni bir ömür sensizlik döngüsünde
.....
5.0
100% (8)
Cevap Yaz