Bir mevsimlik bahar gibi

Solukluyorduk
zamanın içinde

Kadife
yapraklı sardunya kokulu düşlerde
Yine de hep ölümsüzdü aşk

Günler gelip
geçerdi içimizden

Yine de vazgeçemezdik sevdadan

Kül gibi savrulurduk da
Yine
bırakmazdık ellerimizi…

Oysa uzak mesafelerden de

Yine de çok severdik birbirimizi

Düşler arası yolculuklarda
yaşanan
asla tükenmeyen saklı sevdamız vardı

Şimdi Solgun bir çerçevede yüzüm

Üşümekle
yanmak arası Titriyor

Teğet geçiyor başımın sol
yanından Donup kalıyor bakışlarım

Ah!. içimdeki yüregimde ki saklı sevdam

yüregimin kıyısında düşlerimde asılı kaldın

Sessizliğimde büyütüyorum
hıçkırıklarımı

sen bende ben sende çoğalacağım

Hadi sıkı sıkı sarıl bırakma!

düşürme
gözlerinin kıyısından
ısıt
yüreğimi seni bekliyorum sevgili

dokun kalbimin nişangâhına

Dün gece mum ışığında

Uzun
uzun şiir yazdım sana

sevgimi bıraktım satır aralarına

yakamoz ışıltılarıyla sar bedenimi karanfil kokulu yüregine


MESUT YILDIR