Dalgalı bazen durgun
Bazen açan bir gökyüzü
Bazen kapalı kara bulutlar örtülü
İnsan ruhunun rengi:
Her an değişir,
Bir batıp bir çıkan gönül
Bilmem ki hangi sevdaya çırpınır.

Topla diyor kaptan tüm yelkenleri
Ufuk karanlık ve deli
Ha koptu kopacak fırtına
Daha yeni geldik belki
Ama, kaçalım kuytu bir limana,
Değilse yutar bu azgınlık
Küçük küçük gelenlere bak
Haydi tayfa gidelim artık.

Kaptan,
Korkma inan ki bu rüzgar
Her zaman eser buralarda
Bir bakmışsın güneş açmış
Her yer ışıl ışıl
Yunusları görürsün
Kahkaha atarlar.
Haydi dur biraz kaptan
Bir kaç saat dahi
Hemen kaçma
Üçbeş bulut görününce ardında.

Hey cahil çocuk
Sen kağıttan gemilerle oynarken
Ben fırtınalar içindeydim
Daha dün geldin koca denize
Sen bu fırıldak düzeni bilmezsin.

Tamam be kaptan
Tüm heyecanım gitti
Gidelim istediğin yere
Kuytu bir koy var yakınlarda
Ne dalga ne tufan
Girmez oralara.

Hay yaşa
Toparla kendini de yelkeni de gidelim.
Tamam belki değişir hava
Ama inanki koptuğunda fırtına
Buralarda olmak istemezsin.

Kaptan,
Ne ders çıkarayım bundan
En küçük dalgayı, engeli
Koca bir tufan mı sanmalı
Neden mücadele için yelkenler fora
Diyerek atılmayayım içine
Ne kaybım olur sence.

Hala boş boş konuşuyor
Anlatmak için zaman az
Sen takıl bana
Bir sakin liman bulalım da
Düşün taşın.
İnan ki ancak o zaman anlarsın
Huzuru ancak
Durgun, sakin bir liman bulursun.

(Eylül 2011 İstanbul)