Bir gün; bir gül idi mutluluk!
Sevilenden sevene sunulan.
Kurutuldu sayfalarda, kitap aralarında hatıra.
Mutluluktu!
Acıya dönüştü!
Ben; acıları da biriktirdim,
Mutlulukları da.
Koleksiyonlarım var benim,
Yüreğimin; arasında.
Her türlü yaşanmışlıklardan.
Hatıra kırıntısı kalmış.
Küçük parçalar belki!

Kuru çiçekler, dikenleri kırılmış,
Deniz kestaneleri, yıldızları,
Minicik deniz minareleri.
Çakıl taşları bile biriktirdim.
Defterimde, gözyaşıyla ıslanıp,
Dağılan bir kelimenin enkazı...
Söylenmemiş cümleler. sorulmamış sorular.
Yıllardır duruyor,
Kulaklarımda bazı seslerin kayıtları.
Yaşanmamış hayallerin, kurutulmuş otları.

Gelecek günlerde kullanılmak üzere
Biriktirilmiş mutluluklar.
Beklemekle geçen yaşanılmayan zamanların,
Giderken bıraktığı, boşlukların acı yaraları!
Hiç bitmeyecek sandığım,
Yaşanıp bitmiş eskitilmiş aşklar...
Zaman aşımında değer kaybetmiş ,
Beklemekle geçen yıllar.
Şimdi sadece; kayıp boşluklar.

Gönlüm; Sonbahar bahçesi gibi,
Birikmiş bir köşede kuru yapraklar.
Yaşım genç ama; ruhum ihtiyar.
Yorulmuş dinlenmekte...
En çok ta ondan var bende!
Dönülmez yollara gidenlere,
Mutluluk taşıyarak geleceklere.
İçimde dolaşan nefes gibi,
"Özlem’ ler biriktirdim gönlümde..."

V.Kayra