Bir adam vardı bir yerde,
Çevrede ki insanların adam saymadığı,
Yaz,kış siyah palto giyer
Avarece yaşar,serserice gezerdi.
Soranlara kara günlerini saklamak için giydîğini söyler,güler geçerdi....
Birde kara sevdası vardı,sorsan kimse bilmez...

Bir adam vardı,siyah paltolu.
Bir gün onu gördüler yolda,
Düşleri nemli,gözleri dolu dolu.
Bir siyah paltolu adam vardı.
Kimsenin çevresine,onu yakıştıramadığı,
Onun kendisine yakıştıramadığı ise;
Siyah paltosuna rağmen beyazlayan saçları,
Kara Sevdası,kara gözlerine rağmen,
Gözlerinden akan Şeffaf gözyaşlarıydı...

Bu yaz sıcağında paltolu adam üşüyordu,,
Halinden belli ki,Sevdiğini düşünüyordu.
Çünkü o an mahsunlaşıp çöküyordu.
Başını güneşe doğru kaldırdığında titriyor,
Bir adım attığında aşka,sanki bin adım koşmuş gibi yoruluyordu.

Bir şiiri olsun istemiş,yarinin anlayabileceği,,olmamış
Masasında bir içimlik şarabı,bir yakımlık mumu,,ve
Bir şiir yazımlığı sevgili hayalinden başka
İstediği hiç birşey olmamış..

Onu çevresine yakıştırmayanlar,
Onu bir gece rüyalarında görmüştü,
Siyah paltolu adam o rüyada beyazlara bürünmüştü..
Yüzüne bir tebessüm düşmüştü,
Bir karanfil gölgesi gibi narince gülümsüyordu artık
Adamış son şiirini sevenlere,
Herkes nasibiyle mutlu olsun dilekleriyle.....

Bu gibi sevdalar kıskançlık sebebim oldu,
Yarimin hasreti,Üzerime tam oturdu..
Siyahıda severdim hani,şarabı da..
Gitmez gözlerimden hayali,
Yer edinip durur adı dudaklarımda,
Silinmez hatıraları mıhlanıp kalmış aklımda.....
Şimdi ise bir palto gibi bende giydim yalnızlığı
Serserice yaşar,sokaklarda sayıklarım yarin adını....