bir pervane gibi
ışığa döndü
döne
kül oldu
kanatları...

aşka yordu
tüm düşlerini
dikenlerini güle
kışlarını yaza
eridi
baharda
bir top kar gibi..

günleri
ayları
yılları eyledi yüreğinde..

dalyalar gibi
al al açıldı
yaraları
ve
çözüldü sonunda
kara bir melalle bağladığı
dili...

ve
vurup kendini
yollara
gitti günler boyu
bitmedi yollar..

ünledi
feryat etti
anlattı
bilmedi eller..

gül ekti
diken düşen her yere
onmadı yüzler...

sonunda
bildi
kara bir geceye çıkar
yollar
ak kararır
ham olan da düşer dalından
olgun olan da
kurtlanan da..

ham mıyım,
dedi
olgun mu
kurtlu
yoksa marazlı mı...

inledi durdu...
ve
sonra
gözleri
hep aynı noktada:
’ne çok dağ var,
dedi
ne çok taş
ne çok ateş
ve
ne çok su...’

ateşi seçti döne..

döne..

bir pervane gibi
ışığa döndü
döne
kül oldu
kanatları...



07/09/2011
ödemiş