3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
971
Okunma
Başı sonu olmadı bu hikâyenin.
Öznesi, tümleci uygun değil yüreğinin.
Aldattı ellerin, gözlerin; tenin…
Kimse öznesi dön ona yüreğim.
Ulaşınca suya kökleri kalbimin…
Kal orada o senin yerin.
Besle aşkını, ruhunu yak yık kendi şeklinle,
Şehrini inşa et o senin evin…
Dön yurdunu arayan göçmen kuşlar gibi nefese doydukça kalbin.
Dön, ara rengini mevsimsiz kaldıkça tenin.
Giy aşkı, üşüdükçe; korktukça, aradıkça kendini…
Kendini bulamazsan kim seni bulabilir ağla gözlerim…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz