aşk şiirlerinden çoktan geçtim
ben yalnızlığıma adanan adağım
gözbebeklerimde izmarit söndürdüler
olabilir böyle şeyler, şeylerin dünyasında

adam veya adak

boyunluğu vardı ve yumurtalıklarını sarıya boyatmıştı
boyunluğu vardı
boynu kırık falan değildi
kendini asacaktı salı günü,
boynunun tahriş olmasından çok korkuyordu
kadını seviyordu
yüzünü biraz eksik,
tuttu ona bir gün bir yüzük parmağı aldı
kadın sekizi çeyrek geçiyordu...


Kadın veya Kadim


eteği vardı
ve kızlığı fünyeyle patlatılmıştı ona göre
flüdün erkeğini sigaranın dişisini severdi
kurban hafifletici bir sebepti eğer
katil kendini öldürmüyorsa o na göre
canice severdi adamı
adamın tırnakları ile eşerdi saksısındaki toprağı
dokunmazdı ona hiç
en son seviştiklerinde ayrı odalardalardı
birgün intihar salonunda sigara yaktılar karşılıklı
kadın çantasından bir boyunluk çıkarıp
verdi adama
adam saate baktı
kadına beş dakika vardı
gidiyor musun dedi kadına adam
kadın sana geç kalmak istemem dedi
tamam dedi adam
yirmi dakika sonra beni ipten al ....





beni alıp götürdüler bir gece
bu şiiri okuttular bana
siz okumadan önce
dedim ki;

ne gerek vardı yüzde açılan iki çukara
görmeden de ağlayabiliriz sonuçta...


Ozan Uğraş