0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1114
Okunma
Can acım..
Dün yine her zaman oturduğumuz bankın önünden gectim.
Başka gözler birbirine bakıyor,
Başka tenler değiyordu birbirine...
Alışmışken titreyen sesine,
Şimdi Ölüm sessizliğinde yaşıyorum herşeyi.
Çürümeyi bekleyen gemiler,
Öznesi olmayan,noktalanmamış cümleler gibi..
Artık son baharda yapraklar neden dökülür biliyorum.
Çünkü baharlar gitmiştir yaşlı çınarlardan,
Artık bende dökebilirim kalbimi yollara,
Nede olsa meltemlerde seninle gitti ve,
Aşkımızın tozu kaldı sadece bu ıslak tende..
Seninle biz,,yani ikimiz.
Artık iki virgülsüz,iki noktasız cümleleriz.
İkimizde ayrığız,ikimizde anlamsızız....
(’hüzün ile beslenip şiir yoğuran bizden,şiir ile beslenip hüzün doğuran sizlere’)
