Zaman zaman kaybolur insan
Bulamaz kendini Kalabalıklar arasında
Uğultular arasında iç çekişleridir
Sessizliğe gark olmuş bendenler
Şiire hasret dudaklarda
Özünü kaybetmiş bir ağaç gibi olur insan
Kurur bütün dalları hayallerin
Ârafta kalır düşünceler umarsızca
Arayışların içinde bir muammadır aslında bu
Çilelerle benzenmiş hayat coğrafyasında


Birden bir anı vuru anı
Can çekişir ruh!
Sözcüklere damlar aşk’ın ilk kanı
Zihnini işgal eder sebepsiz fikirler
Acıya tebessüm edersin inadına
Gülersin neye güldüğünü bilmeden
Çıplaktır gözünde kaldırımlar
İnsanlar yoktur o an maskeler ardında
Sadece boş sokaklar tanır seni
Yürürsün ardına bakmadan
Aklına ilk gelen yerde kahve içersin
Ve seyredersin etrafı
Bilmediğin bir melodi güldürür seni
Bir şeyler yazmaya çalışırsın
Beynini uyuşturmak için
Oynarsın cümlelerin orasıyla burasıyla
Anlamsız cümleler kurmuşsundur aslında
Sende anlamazsın yazdıklarında bir şey
Ve hesabı ödeyip kalkarsın
Seni bekleyen sokaklara
Şiire başladığın yerdesindir
Her şeyin başladığı yerde
Bir ıslık tuttursun şehri gürültüsünü bastırmak için
Donkişot misali bağırırsın sokaklarda
Ve sonuç cepten bir beş lira gitmiştir
Üstüne içtiğin soğuk su bedeva



Ömer Aydın
03/09/2011