Sanırım yoruldum
Herkesin gözlerinde seni aramaktan
Söküp atmak isterken seni aklımdan, dahada bağlanmaktan
Yoruldum, içimde bittiğini sandığım duyguların daha da çoğalmasından
Sana çıkmamasından yürüdüğüm yolların
Gördüğüme bakmamdan değil de baktığımı görmekten yoruldum


Katil düşler kuruyorum kendime
Başrolünü yine sen oynuyorsun
Terk etmekten korkmuyorsun ki beni öldürmekten korkasın
Aylardan yine ağustos
Tam bir ay geçmiş ayrılığın üstünden
Bin yıla bin ömür eklercesine
Beni terk edeli beri
Yorgunluk sürüyorum gözlerime
Oysa bizi var eden
Nisanın on dördü değil miydi?


Dün yine ararken seni başka tenlerde
Sokuldu koynuma usulca yalnızlığım
Biraz değiştiğimi fark ettim
Bakışlarım benim değildi artık
Kaçmak istercesine herşeyden, sana takılmaktan yorulduğumu fark ettim
Şimdi kaldırımlarında şarkı söylediğim sokaklarda yürüyorum
Bir sigara eşliğinde...
Dumanı sen, külleri ben olan
Ve ardında
Alacakaranlık bekliyor beni sonsuz bir gecede
Uyumak, unutmak olmuyor bazen
Unutturmalarda unutturmuyor zaten
Artık yorulmaktan da yoruldum sanırım...

Ardına bakmadan gidiyorsun ya gayrı
Bana yetim bir yürek bırakarak
Yorgun, kokmuş, ağır ve aksak
Söylüyorsun son sözünü kirpiklerinle geceye
Şimdi…
Seni döndürmeye ne sözlerim fayda verir
Ne de verdiğim çabalar seni unutmak için
Söylerken son sözümü bu şiirde
Git diyorum...
Git!
Bana
Zamana
Ve ayrılığa
Bakmadan git...

Aytaç TEMEL