kapı aralığından bırakıldılar komşuya
sönen gözlerinin feriyle, uslu kız oldular yarına
yüreklerine emanet bırakıp çocukluğu
bebeklerini topladılar eteklerine

sokaklarda kalmamış oyun toprağı
güllerin kokusu yoktu ellerinde
doldurup gözlerine yağmuru
ıslak anıları sakladılar ağaçlara

balkon demirine yaslayıp başlarını
güneşe göz kırpıp okşadılar sıcaklığını
gülümseyip gökte uçurtmalara
kuyruğuna taktılar çocuk bakışlar

geçim derdi
misafir telaşı
gün muhabbetleri
ana baba yorgun yastıktaydı başları
asılı kalmış dudaklarında sevgi heceleri
tutmamış şefkat dilekleri

uykuya giderken minik ayaklar
masallara yürüdü kirpikten düşmeyen yaşlar
yıllar sonraya sözleşti türküleri
sazın telinde unutuldu ninniler

otuz beş yıldan sonra, tek tek doğdular
uçurtmalara sarıldı büyümemiş eller
gecenin on ikisi, salıncaklara doldu çocuklar
uzak değildi vitrinde oyuncaklar

balkon demirine dayayıp dizlerini
güneşi öptüler alnından
gizliydi dudak izleri
büyümüştü onca yıl oyunlar
emanet çocukları verdiler sahiplerine
özlemler büyük geldi bedenlerine


N.K.