İmrenerek bakardım
O sevgi dolu gözlerine
Bırakmak istemezdim nasırlı ellerini.

Senden başka bir gül de
Güzel kokmazdı bana
Büyümek istemezdim yanında iken ana!

Kanatların görürdüm uyusam bile.
Gözler şahit anlatır gelseydi dile

Yere düşünce bir yerim ağrısaydı
Sen öpünce geçeceğini bilirdim anne...

Öyle güzel kokardın ki
Koynundan çıkmak istemezdim
Hâlâ öyle kokuyorsun eskisi gibi.

Şu gurbet ellerinden
Uzanıp öpemesem de cenneti taşıyan ayaklarını.
Gül kokunu duyuyorum anne...

Kanatların hâlâ üzerimde
Senden öğrendim
Ümitsiz anlarda bile umutla koşabilmeyi
Senden öğrendim kıymet bilmeyi
Senden öğrendim yarınlarımı taşıyabilmeyi...

Bakışların bakışıma değdi mi yanardım sanki?
Durmadan söylemezdin sevgi sözcüklerini
Babama da, bizlere de...
Öyle süslü sözler bilmezdi ki dillerin.
Ne kadar çok sevdiğini haykırırdı gözlerin.

Gözlerin her zaman gülerdi anne
Sevdikçe artan bir sevdan mı vardı ne?

Bakışların hâlâ aydınlatıyor benliğimi
Hep içimden merak ederdim çocuk aklımla
Sözlerle neden "sevgi" sunumları olmuyor diye
“söz gümüş, sükût altındır” sözünü,
Şimdi anlıyorum anne...

Sen o altınları olur olmaz harcamadın be anne
Değeri kaybolmasın diye...

Şimdilerde herkes "seni seviyorum"
Desede birbirine.
Anladım ki o değerli söz heba oluyor anne...

Analdım ki,
Kuru kuruya "seni seviyorum" demek yerine
Adına sevdâ koyduğun zaman
Cananının yoluna canın verebilmeyi
Bilmelisin, bilmelisin ölümüne sevmeyi.

Yıllar "aşkı öldürürmüş" dediler
Oysa yalan söylediler hep
Gerçek sevgi ölmüyor
Zamanla artıyormuş anne…

Sevginizin bir ömre bedel olduğunu
Zamanla aşkın çoğaldığını
Gözlerimle gördüm anne.

Senden öğrendim koşulsuz sevmeyi
Senden öğrendim fedakârlığı
Senin babamı sevdiğin gibi
Ben de YOL ARKADAŞIM’I
Gün geçtikçe daha çok, daha çok sevdim anne...

Bitmeyen o sevdan örnektir bana
Meğer nasıl candan sevmişim ana

Yeniden dünyaya gelseydim eğer
Yine nazlı yârim sevmeye değer...

Teşekkür ederim anne
Teşekkür ederim sana
Bana, sevdâ nasıl katmerleşir öğrettiğin için...

20/04/2011
Fatma KALKAN