Çocukken oruçlar bana oyundu, nimetler bir bebek
Hep dedemizden korkardık
Ve gözlükler elimizde ağlardık,
Bize günah, elleme derlerdi biz bilmezdik adabı,
Ben bilmezdim kıyamet bakışlarını…

İçimde bir ateş feryadı doğardı,
Bundandır sonsuz susuşlarım
Bir Ceylan kaçışıydı kaderim, Aslan kazalar hep hızlı,
Şimdiler de yolda kalışı bundandır yalnızlığımın,
Ayaklarımın üzeri kan kırmızı, sen afitab kızılı
Şimdiler de Babalarımız yaşlı anneliğimiz kiralık…
Ve sonumuz şimaller tufanı…

Sessizce kapıdan çıkardı umutlarımız, biz kapıları kilitlerdik,
Hep oyunlarda kalırdı hislerimiz, Biz bencilliğimizle oyalanırdık
Bilmezdik gözlerimizin kör olacağını, bilmezdik Yakup’u
Hep açgözlü olurduk oyunlarımız da, hep bize derdik,
Emevi yalnızlığımız da biz bir kureyşliydik..

Ondandır sevgimizi paylaşmamız ondandır bu acı şüphe…
Politikalarımızda hep yalnızdık, ondandır bu tatlı gülümseme,
Gecelerce ağlardık annemiz sabır derdi, şimdiler ivedilik
Şimdilerde kaçışlarımız hızlı... Tecillerimiz kirli,

HEY koca bebek uyan büyüdün dediler,
İlk aşkta anladık kızlığımızı, oğlanlığımızı,
Ben çocukluğumda ıslak kafalıydım,
Hep dalga geçerlerdi, ben çocukluğumdan kindardım,

Bundandır kıskançlığım, bundandır hatam…
Ben hep seninle şifalıyım, seninle varım,
Ben çocukluk arifeme muhtacım...
Ben çocukken siz çocukken Ne kadar büyüktü hayaller…
Ne kadar büyüktü kalplerimiz…