Rengin hanım sizi bir yandan tebrik ederken bir yandanda bunları yazasım geldi bu iş artık o kadar çığrından çıktıki bu işi anlıyorum diyip kurul murul otuşturup birde yorumlayanlara bakınca dayanamadım yazayım dedim........................................Hece vezninin belli kurallar içerdiğini hepimiz bilmekteyiz. Bilmekteyiz de her hece şiiri bunlara uyar mı, uymasa da kabul görür mü diye sormak geldi içimden.Hece vezninin mutlak içeriğinde hece sayısı sabit, duraklar ölçüye göre verilmiş, kullanılan ayak belirgin ve aynı, kafiyeler(uyaklar) kökten olmalı ve redif kullanılmışsa eğer bu kafiye olarak kabul edilmemelidir.

Bildiğimiz üzere mısra sonlarında, görevleri aynı olan eklerin, ya da anlamları aynı olan kelimelerin tekrarlanmasına redif denir. Redifler daima mısranın en sonunda bulunur, yani kafiyeden sonra gelir. Redifin olduğu her yerde mutlaka kafiye de vardır. Bir başka değişle redifi kafiye olarak görmek son derece yanlıştır. Aynı şekilde kelimelerin sonlarında ki ekleri de kafiye kabul etmek yanlıştır. Örnek vermek gerekirse 'dayanamıyorum, savunamıyorum' kelimelerinin köklerine bakacak olursak ekleri aynı olmasına rağmen bunları kafiye kabul edemeyiz.

Hece vezninde bir diğer önemli kural duraklardır ki duraklar, kelimeleri ortalarından kesemedikleri için hece sayısının toplamda tutması kurala uyduğunu göstermez. 14 hece ile yazılmış bir şiirde kelime ve anlam durakları 7+ 7, 11 hece ile yazılmış şiirde ise 6+5 olmak zorundadır.

Burada çok fazla teknik bilgi verip okuyucuyu sıkmak istemiyorum. Ancak yazmış olduğunuz şiir tüm kuralları içerisinde barındırırken duygu yoğunluğu ve teması ile okuyucuyu etkileyen başarılı bir çalışmadır. Örnek alınması gereken bu şiirinizden dolayı sizi kutluyorum