Eskiyen bir resimden maziye bakıyorum
Sonu meçhule giden bir ömre akıyorum

Bilseydim sever miydim yanar mıydım ateşte
Bir damla ışığım yok kaybolduğum o düşte

Perişanlık diz boyu sefalet içindeyim
Uykular harap olmuş tanınmaz biçimdeyim

Şu kahrolası yürek laftan anlamadı hiç
Ben kaçtıkça zorladı durma dedi aşkı iç

Zehir zıkkım oldu ah, o güzelim yıllarım
Susuz bir ağaç gibi kurudu tüm dallarım

Bu akşam da yokladı kalbimi dinmez sancı
Acıları deşmeden dinle beni yabancı

Çıldırmak üzereyim vuslat bana tuzakta
Haykırsam da duymaz ki, yar benden çok uzakta

Hadi durma yabancı aşkı azat et bizden
Aşk ile kavruldukça, kurtulamayız közden

Değiştir yazgımdaki bu insafsız kaderi
Yüzümü güldürmedi doğduğum günden beri

Gözlerimi vuruyor kurşundan beter yaşlar
Kim bilir gerçek aşklar hep ayrılıkla başlar

Kaç geceyi üzdüm ah yokluğunda kaç günü
Çığlığımla kopardım kanattım ben kaç dünü

Kimsenin gitmediği ıssız yollar gibiyim
Küf tutmuş duvarların biçare sahibiyim

Ben azalır dedikçe çoğaldı zalim sancı
Aşk kanayan bir yara anlasana yabancı

Kırık bir çerçeveden kendime bakıyorum
Feryat figan içinde kahrımı yakıyorum.



NurcanTALAY
28.08.2011