Yıldızlar çoğalır Evrende
Yalnızlık  küme halinde gökyüzüne çöktüğünde 
Sis perdesi aralanır
Geçmiş unutulur bir nebze




Düşünsene bir an
Ellerin n/asılsa ellerimde




Bir yürek yangınıdır bu
Affı kabul görmeyen 
Cennetin küsuratlı bağışına 


Cadılar kazan kaynatır 
Yörük kızı yayık çalkarken 
Dem vurulur sevdadan
İskelesi kırık, alaçatı altında 



Oysa, şahit Yıldızlar
İşlenen tüm günahlara 
Yasal olsa yasaklar
Hayat korkusuz yaşanacak 
Asma köprüler yıkılıp 
Yerine mutluluk çadırları kurulacak
Mekânsızlık tümüyle ortadan kalkacak
Nihayetinde huzursuzluk kendini 
Kahkaha seslerine bırakacak



Cennet’ten mahrum
Taşırlar vebali üzerlerinde, demirden bir halka
Belki 
Mesut, bahtiyar 
Belki de
Alayı gidecek cehennem’e 




Kimbilir 
Ellerinde AŞK
Yüzlerinde güller açacak
Yürek yangınlarında çoğalıp
Hop oturup, hop kalkacak 
Tadımlık yakarışlarla
Boyunları  inci dolup
Ömür boyu nefesi
İçten içe günah kokacak...



Sevgi Batbay Özcelik