Günümüzde süresi uzun bayramlarda tatil yörelerine gitmeyi tercih edenlerin çoğaldığını, bencilliğin fırsatlarını çok iyi değerlendirdiklerini görüyoruz…
Sizin gibi ya da tercüman olduğunuz kalpler gibi bir kültürün özüne yakışanı yapanı, sevdiklerine hasretle sarılmanın hayallerini kuranları da görüyoruz. Gel gör ki; her insanın ömrü aynı başlayıp aynı bitmiyor. Ölüm bazen anneyi oğuldan, kardeşi kardeşten ayırıyor. Bu noktada gencecik yaşında insanın aklına Şehitlerimiz geliyor veya genç yaşında başka sebeplerle ölüm…Bazen de beşeri ilişkilerde küskünlükler yaşanabiliyor hiç istemeden ve bayramların hatırı bile sona erdiremiyor dargınlıkları. Ne yazık ki çağrılan, beklenen bir türlü gelmiyor, mazinin sayfalarındaki o güzel günler insanın gözlerinde tütüyor. Hal böyle olunca, bayram coşkusu tam olarak yaşanabilir mi! Bence hayır…Bu acıları yaşayanları hangi söz avutabilir! Sonuçta ateş düştüğü yeri yakıyor. Yapılacak tek şey, sabır denen teselliye sarılmaktır…
Özlem dolu bir seslenişti şiiriniz. Tebrik ederim. Bayramınızı kutluyor, gönül dolusu selam ve sevgilerimi sunuyorum…