“Bir aşktan geriye ne kalırsa”
Yağmuru giyinir gibi kuşanıyorum
Kötü bir ebeveyn oluyor uyandığım her yeni gün
Ve akşamlar soğuk bir yetimhane
Saçları kökünden kesilmiş küçük bir kız oluyorum
Islak çarşaflara sarılıyorum
Ağlıyoruz ikimiz de






Bazen bir rüyanın iç çekişinde
Tanımadığım bir kentin sokağında el ele yürüyoruz
Ve nisan yağmurunda arsızca öpüşüyoruz
Gülüşüyoruz sessizce
Sonra ellerimi itiyorsun boynundan
Yüzümde utanç lekeleri
Koşarak gidiyorsun defolu bir düşün mahşerinde






Baksaydın görürdün
Tenimde senden çoğalan çocukluğunu
Oysa dudağının kıvrımında açıyordu kuşku çiçekleri
Korkulu bir fütursuzluk alırken beni
Sende o göçebe suskunluk






“Ve bir aşktan geriye ne kalırsa”
Boynumdaki madalyonda sallanan oyunbaz bir çocuk
Beni sayma bile
Ben ki kaç bıçağa sürülmüş ağulu yalnızlık





Adını sayıkladığıma bakma
Bir aşkın merdiven boşluğuna itilmişim
Ve hala şiirler yazıyorsam
Seni akıtmak için damarımdan
Kestiğim bileğimin kanıdır duvardaki harfler bilesin
(Şimdi bana aşktan korkmayan
Bir ölüm fısılda)...



de_soulmate