sen gittin gideli benden, boylu boyunca yıkılmış çınar gibiyim
karıncalar gezinmez, yaprak bile titremez üzerimde…



.......




aşk…
sevmiştik, yalın duru
her seher iç içe geçen ruhumuza güneş damlar
uzak diyarlardan birbirimize dokunamayan ellerimiz birleşirdi
ah! sevdalıydık gökyüzündeki kumrular gibi…




her aşk kendinin katiliydi ve bir gün öldürürdü
zamansa üstümüze küllerini serpen acımasız acuze
ah! direnmeliydik aslında…
gözü kara cengâverler gibi kuşanmalıydık sevdayı üzerimize
olmadı ezip geçti günler, ezip geçti aylar…



gitme! suna boylum bırakıp gitme…
görmez misin kan çanağı ellerim
iki damla gözyaşım da kalmadı
kuruyan bir ırmağım, içimde ölü sazanlar…


.....



hatırla…
ne çok severdin, severdik birbirimizi
yüreğimi yüreğine gömmüştüm
şimdiyse emanetçi gibi bıraktım sana
kim bilir tozlu raflarının arasında inleyen sesini duyarsın belki




tükeniş…
ölüm yakın biraz daha
görmeyen gözlerime ışık olmak için
son şiirlerim bunlar, sen bilmiyorsun
bir yabancı gibi öylesine gelir okursun
gizlendiğim duvar diplerine bakmazsın
ben arkandan kuşlar gibi çırpınırken
senin için sızlayan damarlarımdan öylesine akıp geçersin




ölüm…
beni sonsuz acılara gömen Tanrım
yasakla bana tuba ağaçlı cennetlerini
diz çöken sabrımın, önünde büyürken bu sonsuz ayrılık
melekler kelepçelisin bileklerimi cehennemin duvarlarına
ve kaybeden aşk bir kez daha ağlasın gözlerimin ölüm boşluğunda…












ölümdamlacıklarından
25/08/2011
firuzem