Hayat "bir tiyatro" derdi babam
Bizler iskemle, oynayanlarsa perde
Garip, ben hiç izleyen olamadım nedense!

Ya perdeydim, ya da iskemle...

Bazen babam;
Unutulanlardan olur, insan derdi
Anlamazdım o vakit "çocuktum ya" güler geçerdim.

Bazen de, büyüyünce yani
Senin yaşında ki adamlar, ve kadınlar
Dost olurlar sana, arkadaş, sırdaş.

İyi bil kıymetlerini, kıymetli kızım
Hoş et gönüllerini hep, kırma sakın oğlum
Onlar kolay kolay doğmaz, kolay kolay büyümez,
Ve kırıldıklarında ise, kolay kolay affetmez/ler, derdi babam.

Ah babam
Bende unutuldum
Eylül’e beş kala, bu mevsim!

Tiftik tiftik oldu,
Liğme liğme etim.
Anlayacağın kırıldı, kanadı kıymetlin...

Baba bak!
Perde açılıyor perde
Ama izleyeni yok, iskemle olmadan sahne de!

Şimdi anlıyorum
Demek ki perde sen, iskemle bendim
O anlattığın, tüm dost masallarında.

Baba bak!
Bu da benim nasihatımdır, insanlara
Nankördür biraz insan nankör, mayası eksik hamurunda...


Not: Bir dost’a sitem.

Ayrıca nesir’in finalinde, bana yardımcı olan, Gülay Bulut Bildirici dostuma, kardeşime sevgilerimle

25.08.2011
Adnan Bilgiç