I
Ardından bakarken yollar dökülüyordu yüreğime
Çuvalına koymuş, bitmiş aşkımı
Sırtına yüklemiş gidiyordu arsız çingene
Kurşun yağıyordu üzerime
Bu kadar ağır mıydı? İhanetin, söylesene
Dizlerim secde ediverdi rezilliğinin önünde
Taşlar kırıldı gözlerimde
İnfilak etti kokun bedenimde

Şu geceye bak hele
Nasılda batırıyor zifirini sözlerime
Kan tortusu bırakıyor
Birlikte serdiğimiz yatak örtülerine
Bil ki! Düşmanımdır
Sensiz geçen her salise

II
Hala hislerimin doruğunda son bakışın
Sanki aldatan benmişim gibi üste çıktın
Kurumuş dudaklarımı ıslak buselerine hasret bıraktın
Katran karası sigaramla savaştım
Hoşçakalların cümlesini çöpe attım
Sana yazdığım sevda satırlarını
Gördüğüm yeni âşıkların gözlerine sattım

Sen daha görme
Ezilmişliğidir ellerinin bırakılmışlığı
Resmen kapatmaya çalışıyorum her sabah
Sevgimi görmeyi beceremeyen çığlıklarını
Perdeyi aralıyorum
Nafile güneş ışığı
Bir anda silip atamıyorum bakışlarını

Kanat takıp uçarken rüyalarının köşelerinde
Nihayetinde buldum hayallerimi
Serap dahi değmemiş çöllerinde
İhanetinin sebebini sormadım bile
Yaktı dedim, çektim gitti sineye

III
Son kez bakarken gözlerinde ki denize
Asırlık yakarışlar razı olmadı gitmene
Binlerce “unut” kelimesini yapıştırdım sarı postişlere
Dokunuşlarım yandı bedeninde
Yok dedim
İhanet dedim
Çekti gitti sonunda dedim
Ne kadar çabaladıysam, olmadı
Takvim yapraklarını gözlerimden silemedim

Unutuyorum yavaş yavaş
Toprak kokan öpüşlerini
Bütün noktalama işaretlerine inat
Kazıyorum beynimin uçlarından sevişmelerini
Artık bulantı yapıyor teninin düşüncesi
Yüreğimden kaldırdım morcivert yürüyüşlerini
Sızım sızım akıtıyorum gözlerimden sözlerini
Git artık yarınlarımdan
İstemiyorum kirlenmiş sevgini

Mehmet Olcay