Gerçek şair, gözlerini yumunca,
Ötelerin ötesini görendir...
Mevladan bir dileğini umunca,
Seher vakti seccadeyi serendir...

Ak demeden asla zifir karaya.
Satmayıp kalemi altın paraya.
Acıları toplayıp bir araya.
Bal eyleyip sevdiğine verendir.

Gönlünü aşığa yol eyleyerek.
Bereketle azı bol eyleyerek.
Mazlumlara kanat kol eyleyerek.
Kendisini ateşlere sürendir

Gururunu bir kenara atarak
Kem sözleri hiç duymayıp yutarak.
Kalemini kılıç gibi tutarak
Namertlerin defterini dürendir.

Ateşe düşüp de har da kalanın.
Çaresiz bir halde darda kalanın
Elinden tutarak yarda kalanın.
Yokuştan alıp da düze varandır.

İlham alıp aşk bağında güllerden
Su çıkarıp suyu kuru göllerden
Gel deyince nazlı yari çöllerden
Kaf dağını kalemiyle yarandır.

Ağını deryaya saldığı zaman.
Düşünüp derine daldığı zaman
Ağzına bir lokma aldığı zaman.
Komşuları aç mı tok mu sorandır

Aşkı özümleyip sindirmek için
Aşk ile yananı söndürmek için
Çarkları tersine döndürmek için
Kalemi de kağıdı da yorandır.

İsmail SIKICIKOĞLU
SAVAŞTEPE//BALIKESİR
K.S