1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1050
Okunma
Zaman addımladı, tarih kocaldı,
Bin yıllar dalınca, bin yıllar keçdi.
İnsan kamilleşdi, akıl ucaldı,
Nesiller dalınca , nesiller keçdi.
İnkişaf, tarakkı olsa da böyle,
Heyatın menası deyişmez kaldı.
Yine de taht-tacı keçirib ele,
“Ağalar” dünyası hökmran oldu.
Budurmu hayatın “büyük”menası,
Mazlumun ömrünün dartılır simi.
Ölmeyir, yaşayır “kullar”dünyası,
Sürünür arxada kölgeler kimi.
“İnsan”dediyimiz en ülvü varlık,
“Varlıqdan” yokluğa çekirler onu.
Hale çok sürecek bu sahtekarlık,
Hökm edən dünyanın gelmese sonu.
Biz ana betnindən azad olsak da,
Ne serbest , ne azad ola bimedik.
İnkilablar tebilini çalsaqda,
Bu şirin nimeti ala bilmedik.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz