Yokluğun hançer olur sırtımda gezinir
gözlerin ufkumda yittiği anlar
varlığın dudaklarımda ezilir
sen sessiz gittiğin demler
yudumsuz

dağılır sofram lokmam dizilir
boğazımı yırtar geçer susmalar
ayaklarım dolanır kördüğüm olurum
darına çekilirim yolların
adımsız

kışıma bahar eklenir
menekşelenmiş gülüşün esince
renklerin tuvalinde dirilir
rakseden kardelenler
yalın bir düşe feda eder kendini
zamansız

sıkıntı basar içimi
bulutsuz yağmurlar ekilir toprağıma
filizlenmez sabahlar
moraran gecelerin ardından
çekilir kabuğuna gölgeler
dermansız

ağıtlar yakılır ölümsüz yüzlerin ardından
gözyaşına banılmış bir dudak yanar
kanar kabuk bağlamış sancılar
pınarlaşmayan damarlarda
çürümüş bir nefes donar
kansız

yalıtır beni nasırlaşan yüreğim
yanıltır kararan sevdalı bakışlardan
dokunsa dökülürüm
dokunmasan sökülür
ilmiksiz
gezinirim gezegende
gezgince
iklimsiz
kimliksiz

Volkan Kemal
Ekim 2010