4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1287
Okunma
oturup kendimle düşündüm de öyle
anladım ki boşa bekliyorum avare
bir çare bir medet bekledim senden
göz yaşlarımı bastım yarama nafile
gözlerine bakmak istedim de sonkez
kaldıramadım kafamı yerden bukez
mani olamadım gözlerimden akan yaşlara
kopuyordu ruhumun bir parçası adeta
gerek yok artık ne dinlemye nede söylemeye
kelimeler yetmiyor artık bu durumu hecelemeye
sanki söküp aldın bu kalbi benden
ne kaldı bana şimdi yazdığım onca şiirden
*
bu sefer son artık uzun bir yoldu bitti
sanma geçer bu yaralar zaman ile belki
usulca siliyorum zihnimden hayalini
biliyorum seni de unutursun bir kaç günde beni
Uslanmaz.....
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz