şu akılsız başımda hep iki şey vardı
biri sen biri de sensizlik
ne senden yakınıyorum nede sensizlikten
çünkü ben özlemine bile aşığım
hayatıma girdiğinden beri
şu yaşantımın her anı degişiverdi
bazen en derinden üzsende beni
seninle hatırladım tüm güzelikleri

benim hayatımda hep iki şey vardı
biri sen biride sensizlik
sensizken;
rüzgarda sağa sola uçuşan,
gazete kağıtlarıydı adeta hayatım
şimdi durgun bir su gibi heryanım
ışıksız ve solan agaçların arasında
zamanın yavaş tesiri ile kaybolan suretim
senin açtığın sevği kapısı ile yeniden dirildim

benim hayatım da hep iki şey vardı
yaşamak ve yaşamaya çalışmak
yaşamaya çalışırken;
kalabalığın arasında ki şu yanlız bedenim
şimdi ise nerde olursam oluyum
hayalinin verdiği mutluluğun esiriyim

benim hayatımın hep tek seçeneği oldu
sadece sen

Uslanmaz...