Gökyüzünün esrarengiz buğusunda kayboldu gözlerim
Bulutların gölgesinde yaşaran ummasız yaşlar
Buram buram toprak kokusunu vücudumda hissettirdi
Gökyüzü’m Ağlıyordu !

Masmavi olan gökyüzüm zindana döndü
Pervasız esen rüzgar savurdu senden kalan herşeyi
Şemsiyesiz kalan bedenim sırılsıklam ıslanırken
Ummasızca demir attım bilinmeyen yollara

Puslu gecelerde yüreğime akıttım damlalarımı
Çığlık attım sensiz sokaklarda
Kaldırım köşelerinde inlerken
Gökyüzü’m Ağlıyordu !

Gökyüzünün esrarengiz buğusunda kayboldu yüreğim
Yitik ve bitik halde yanıyordu
İs kokusuyla bütünleşen ortalık
Virane gönlümde resti çekiyordu
Git gökyüzüm git
Ağlatma artık..
Sen damlalarını sustururken
Ben yüreğimdeki gri bulutları kovamadım hayatımdan
Gökteki yıldızların parlaması neyi değiştirirdi ki?

muhteşem yorumuyla şiirime can veren gam_seli’ne sonsuz teşekkürler..

duwar/istanbul

Paylaş:

1 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Gök yüzü Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Gök yüzü şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

gök yüzü şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Abdulkadir BOSTAN, @abdulkadirbostan

19.8.2011 10:24:19

Puslu gecelerde yüreğime akıttım damlalarımı
Çığlık attım sensiz sokaklarda
Kaldırım köşelerinde inlerken
Gökyüzü’m Ağlıyordu !

Ne güzel işlenmiş dizelere sevda...

Çokça beğenim ile
tebriklerimi bırakıyorum...saygımla

Entellektüel-41, @entellektuel-41

17.8.2011 00:00:48

Sevgi kimi zaman bizi bedbaht eder...Yüreğimizdeki nadide duyguları rüzgarlara savurur acılarımız...neden severiz ki öyleyse...Gönül ferman dinlemez de ondan...Aşkın kendine özgü kanunları vardır...Mantık ve akıl kar etmez...laf dinlemez...sev demekle...yahutta sevme demekle laf dinletemeyiz...Şıp sevdi cinsinden bir anda duygularımıza bir kıcılcım sıçrar...Yüreğimiz yanar...kavrulur...kül olur...Sevdiğimiz söndüremez...yahutta söndürmez...hassas benliğimiz kırılganlaşır...beklentilerimiz gerçekleşmez...Sevgi kırılgan ve zarif olduğundan alınır...gücenir...küser...hele de sevdiğimiz duygularımızı anlamazsa...anlayamazsa...oysa aşkın beklentileri o kadar fazladır ki...tamamı karşılanmazsa bedbaht olur...o yüzden çoğu seven hicranlıdır...Sevdiğine pişman değil, beklentilerine karşılık alamadığı için...Oysa özlenen...her duygumuzla örtüşen bir yar yoktur yer yüzünde...gerçekler ise acıdır...Hiç bir yerde beyaz atlı prens ve külkedisi yoktur...Öyleyse seven,beklentisiz...şartız ve sınırsız sevmelidir...Sevdiği için mutlu olmalıdır o kadar...Hiç bir karşılık beklemeden bir şey ummadan...Bu ise meşakkatlı bi yoldur...özveri ve pişmek gerektirir...Şiiriniz duygulu anlamlı nadide...sarmal...imrenilecek duygular işlenmiş...ve hüzünlü...ve...huzur vermekte...yazanı ve seslendireni yürekten tebrik ediyorum...Saygı ile...Entellektüel-41

ümit zeki soyuduru, @umitzekisoyuduru

16.8.2011 23:21:08

Gökyüzünün esrarengiz buğusunda kayboldu yüreğim
Yitik ve bitik halde yanıyordu
İs kokusuyla bütünleşen ortalık
Virane gönlümde resti çekiyordu
Git gökyüzüm git
Ağlatma artık..
Sen damlalarını sustururken
Ben yüreğimdeki gri bulutları kovamadım hayatımdan
Gökteki yıldızların parlaması neyi değiştirirdi ki?

Tebrik ediyorum. Güzel bir şiirdi.
Saygı ve selamlarımla.