9
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2178
Okunma

zaman aşk/ımıza endeksliyken
şimdi ben zaman/a indeksliyim
güneş yavaş yavaş batarken
gecenin hüznü çöküyor sokaklara
ışıklar tek tek yanmaya başlarken bir kaçış başlıyor yüregimde
yokluğunda damla damla eriyordum
odam /dayım ben yine
duvarlar buz ,yüregim tarumar
sobaya attıgım odunlar da kâr etmiyor
üşüyen bedenimi ısıtmaya
vazgeçiyorum
bir kadeh alıyorum elime
bir kadeh de sana dolduruyorum
ve
karşımdaymışsın gibi
şerefine yudumluyorum her damlayı
çok sonra fark ediyorum yokluğunu
içiyorum delice içiyorum
içtiğim her yudum ateş oluyor yüreğime
ama ben yine üşüyorum
aldığım her nefes gün/ah sanki
titriyorum
resmine bakıyorum
ve gözlerim
soluk soluğa seni arıyor odam da
sıcaklığını,kokunu özlüyorum
sonra nemlendiğimi hissediyor
yanaklarıma süzülen yaşlarla seni süzüyorum
uyku haram
umutsuzum
bir bulabilsem sensizliğin çaresini
gecelerimi gündüz yapabilsem
ama yok
olmuyor işte
yoksun ve hiçbir zamanda olmuyacaksın
nedense
saate takılıyor gözlerim
özgürlüğünü bekleyen mahkûm gibi
saniyeleri sayıyorum tek tek
zaman geçsin hüzün bitsin istiyorum
ve ezan sesiyle irkiliyorum bir anda
nihayet hüzün dolu bir gece bitmişti
sanki geri gelmeyecek gibi
bir sevinç doluyor içime
bu gece bitti ölmedim dercesine
rahatlıyor içim
oysa ki zaman akıp gidiyor
kaç gece daha yaşayacagım böyle sensizliği
gücüm kalmadı hüzünlü geceleri yaşamaya
ama biliyorum ki o geceler
çok yakında
evet yine gelecek biliyorum
hemde çok yakında..