Ben ki senin adını güllere ezberletmişim,
Papatyalara...
Yıllarca seni beklemişim bıkmadan bir an dahi
Bilsen ne çok özledim...
Ve ben ki sen’den ayrı isimleri geri çevirmişim dudaklarımdan,
Hala bembeyaz dudaklarım...
Hala dolu dolu gözlerim, her an ağlamaya hazır
Ve hala uzaklara dalgın...
Ama haklısın, dediğin gibi, sevemem seni
Susuşlarımın anlamı başka...
Mısralarımdaki kişi başka...
Ben sevemem seni, bana ağır bu yük
Gözlerini gözlerime çizemem,
Gülüşlerini asırlara taşıyamam,
Güzelliğini giydiremem ırmaklara,
Tüm kitaplara seni anlattıramam...
Ve sen de sevemezsin beni
Benim gibi...

Gözlerimle bak hayata
Herşey sana benziyor olamaz değil mi?
Lalelerin kokusu senin kokuna benziyor olamaz...

Gökyüzünün rengi beni mutlu etmiyor,
Yağmur saçlarımı öpmüyor artık,
Rüzgar bir "merhaba" bile demiyor,
Yokluğun ise tarifsiz...
Ama bunlar doğru olamaz
Beni seni...
Sevemem.

Sen giderken bir hoşçakal bile diyememiştim değil mi?
Dudaklarım lâl olmuştu
Gözlerim dokunaklı bakardı o gün
Göreni ağlatırcasına...
Şimdi söyleme vakti geldi;
Hoşça kal ’sevemediğim...’