Dün gece uyurken sen uzaklarda
Resmine baktım söken şafaklarda
Biri vardı ellerini tutan yanında
Gitmeliyim çok uzaklara

Buruk oldu içim
Ben değildim yanında ki
Bırakma beni dercesine
Sımsıkı kavramış ellerini
Eğilmişsin üzerine minnet borcu gibi
Gitmeliyim gözlere gelmeden seli

İçim cız etti birden
Gitmeliyim sessizce senden
Veda mektubu yazdım o resimle
Cesaretim yok göndermeye
Gitmeliyim yitercesine

Mutlu olmayı düşlemiştim
Yıllar sonra sen ve ben
bulmuşken bizi yeniden
Gitmeliyim severken

Hakkım değil bu aşk benim
Peşimi bırakmıyor vicdan sesim
Kaybeden hep ben olurum aşk ta
Kabuk tutmuş yaralarıma
Hançeri vurup tekrar kanatma
Gitmeliyim beni anla

Vazgeçelim yol yakınken
Bilmiyorsun içimde kopan fırtınaları
Dindirmiyor hiç bir teselli sözleri
Gitmeliyim geldiğim gibi

Beynimde dolaşan çıngıraklı yılan
Sokuyor beni an be an
Salıyor zehrini yavaştan
Öldürüyor ruhumu uzaktan
Gitmeliyim başlamadan

Ne olur anla beni
Bilsen seni nasıl sevdiğimi
Yakamam ne seni ne o resmi
Gitmeliyim daha gelmedim ki

Kurban gerek bu yolda
Feda ediyorum kendimi
Yangınım yüreğimde küllenmeli
Sevgilim ben bu volkanla
Gitmeliyim yüreğin yanımda


BİRGÜL AL 13-08-2011