Hani Bodrum gün batımında
Seyredersin kızıllığı
Almıştır senden dünlerini
Düşlersin yarınlarını
Buz tutarsın o an
Alır güneşin batışı sıcaklığını
Sıcak el bir tutsun istersin
Üşüyen parmaklarını
Ve o an anlarsın düne geç
Yarına erken kalışını.
Yar sızısı düşer içine
Yavrusunu yitirmiş ceylan gibi
Kor olur güneşin kızılı
Közü gelir oturur yüreğine
Anımsatır O’nu hüzünlü batışı
İsyanın tiz perdesi gelir sözlerine
Gelirde sen yine susarsın
İçine atarsın sessiz çığlıklarını
Lâl olur dilin söyleyemezsin kimselere
Yüzüne yansır şarabın kekremsi tadı
Belirir dudakların kıvrık gülüşüne
Gökyüzünün grisi kaplar dört yanını
Seçilmez olur renkler kapanır perde
Bir ezgi gelir uzaklardan
Her bir kıtası dünü hatırlatır
Kağıda kaleme sarılırsıın
Hislerini mısralar anlatır
Zaman geçip gitmiştir öylesine
Kirpiklerine iner yorgunluğun
Geceninin gizi serilir üzerine
Aydınlatmaz şehrini köşe lambaları
Islak kaldırımlar aşındırır adımlarını
Ritmini duyarsın O’nun sesinde
Yılların yükü bükmüştür omuzlarını
Yorgun düşersin izlerken
Bodrum’da gün batımını

BİRGÜL AL 02-01-2013
BODRUM