3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
948
Okunma
yaprak damarı genişliğinde bir gece
ağaç olsan sığmaz bedenim
kirpiklerim taşıyor
ya da onlar kelimelerim
kum ve töz
cama dönüşen denizi kadar teninin
ellerimin hicreti değil mi
saçlarından boynuna inişim
sokuluyorsun içine içine laciverdin
çırılçıplak bir meyvesin ağzımda
sen yıldızlara dokunuyorsun
ben bütün kapılarını açıyorum evin
gece saat dört buçuk
cebimde kıpırdayan bir fotoğrafla
yıkanmış bir gül var, odamdayım
seni görüyorum aynayı şöyle bir silince
yalnızlık mı büyüyor
ne küçüldükçe?
5.0
100% (1)
Cevap Yaz