4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1531
Okunma
Bir garip olarak cıktım hayat yoluna
Deger gördüğüm babamdan oldum
Boğazimda kalan ekmek misali
Şevkatı kalbimin derinliğınde kaldı
Nazlanacak ne babam ne annam vardı
Cocuklugu babamin ölümüyle gömmüştüm
Gencligimi sırtımda ot yüküyle soldurdum
Ayaklarım mevsım nedır bilmedem yürüdü
Ya canı acırdı yada soguktan buz keserdı
Asil kiş mevsimim yüregimde bitmek nedır bılmedı
Gönül verdiğim sevdam bile buz tutmuş yüregimi cözemedi
Sevenı kendimden cok sevdimde ‘sevenım nedir bilemedim’
Gözlerimde yaşlar icimde hüznüm eksik kalmadı
Tutunduğum onca dallar avuclarımı bıraktılar
Hergün düstüm hergün ıtıldım ama gocunmadim
Cünkü benden olan eser YANI biricik oğlum tutundugun tek direğim oldu
5.0
100% (1)
Cevap Yaz