-CENNET : “sadece seviyorum” dedi ...

Akşam kanıyordu ; yağmur damlası gibi
Oysa ben ,
Kuşatılmış bulutlar gibiydim / bilmiyordum !
Hayatın o ıslak kılıfını ...

( sevmek öteden beri aynıydı ; en güvensiz anında bile sevdiğine inanmak değil miydi ? )

...ne olacağını bilerek ,
engellere aldırmadan / sevmek !
belki de
nefes alış-verişlerde üşümek...
yanılmadan sevmek ya da bilemiyorum...

( yaşamsal hilelerde emanet ederek düşlerini ; koşmak ! sevgiliye dair ne varsa kabullenmek ya da hiç sevmemek !..)

...ve bir an da unutulan yaşamsal kırıntılara ;
çocuksu hayallerini katarak ,
en çok kırılarak / parçalanarak
kirpiklerinden sevgiliye yakarış: “sadece seviyorum”

( hayata karışıp seni sevmek ; sana , seni yazabilmek ve çelişkiler de kuşanıp her türlü ihtimaller dışında ki felaketleri ; sadece sana “seni seviyorum”diyebilmek...)

- benim için seni sevmek ödüldü ; sence bunu haketmedim mi ?..


Emre onbey