Arından çatlamış
Üryan gecenin zifiri karanlığı
Susarken gökyüzüne

Ay hırsından dökülüyordu
Ay yüzüne

Rüzgârlar
Ters esiyordu sanki
Yıldızlar karanlığın koynuna sığmıyor
Gökle yer, birleşiyordu ruhumda

Bin seneden elli sene, eksik yaşamış
Nuh;
Gemisini inşa ederken
Yüreğimin karanlık sokaklarına
Yitik hayalin gözlerime düşüyor
Ve
Tufanlar başlıyordu damarlarımda

Ey sevgilim
Yıkılıyordu dağlar taşlar
Yarılıyordu gök
Boşalıyordu sağanaklar gecelerime

Sensizliğe
Boğuluyordu fahişeler ellerimde
Titrek güneş doğmuyordu seherime
Sancılı şafaklar
Yorgun beden bırakıyordu yarınıma

Suskular
Susturuyordu çırpınan yüreğimi
Sinemin üzerinden iki güvercin uçuyordu
Konmak için topraklarına
Her uçuş ümitsizlikle sonlanıyor
Hücrelerim isyana kalkıyordu dimağıma
Ve
Damıtıyordu benliğimi yokluğuna

Beklide son uçuştu bu, konmak için diyarına
Gidenler gelmiyordu. Ey sevgilim
Sancılı yorgun gemim konarken ağrı dağına
Sen susuyordun gözlerime
Yüreğim boşalıyordu ellerine
Ağrı baş kaldırıyordu Nemruta
Ama sen yine susuyordun, gözlerime