"Uçtu güvercinim uçtu...Gidiyor" diye
İçin için ağlıyor şehit babası...
Anacığın dizlerini vuruyor
Saçlarını yoluyor
Bir ağıttır tutturmuş
Tüm yürekleri yakıp deliyor
"Kınalı kuzum gitti.
Ben kime kınalı kuzum derim şimdi" diye...
Feryadı figan içinde inliyor
Gözleri sel tufanına dönmüş ağlıyor
Şehidim, yiğidim, aslan parçam
Can parçam...
Buna can mı dayanır ?
Göklerden sanki bize
Ellerini sallayan
Öpücük gönderen
Ben yüce huzurdayım
Artık emin ellerdeyim
Ve de cennetimdeyim
Der gibi...
Albayrağa sarılı tabutun içindeki naşın...
Rüzgarda dalgalanıp süzülür gibi bayrağın...
Yarabbi sen ne yücesin?!...
Canlar dayanmayan bu acıda bile
Sevgiyi öne çıkarıyorsun...
Taş olmuş katil yürekler
Eğer bizi, bu tabloyu
Bu seranadı seyrediyorlarsa utanmalılar
Korkmalılar
İnsanlıklarından dehşete düşmeliler...
İşte sevgi bu...
Sevginin gerçeği bu.
Bunu öğrenmeliler.
İnsan olmayı tatmalılar...
Yoksa insanım diye yeryüzünde dolaşmasınlar.
Bu vahşet abidesi kişiler
Önce içlerindeki canavarı öldürmeliler
Sonra insanlığı yaşamalılar
Ve bu sevgi selinde boğulmaya razı olmalılar.
O zaman belki silahı atarlar ellerinden...
Belki o zaman vicdan denen yüce olgunluk
Yüreklerinde yer alır
Sevgi de yüreklerine konuk olur...
Yoksa heyhatttt... Heyhat ki ne heyhat.

09.08.2011
Suat TUTAK
(Garip Şair)