Yıldızlar yağıyor gökyüzünden
Işıl ışıl oluyor her taraf
Tanrı’’dan haber getirir gibi
Korkak gözlerle bakıyoruz
Olan bitene.

Ellerimizi uzatamıyoruz
Uzatsak da yıldızlar kayıyor ellerimizden
Ürperiyoruz Eylül’de
Yapraklar dökülmüş
Dallardan elveda dercesine
Sanki toprak renk değiştirmiş
Kurumuş dağ çiçekleri
Ölü bir hayatın resmini gördüm
Eylül’de.

Sıcak değil kalpler
Hava daha soğuk
Alıp başımı gitmek istiyorum
Eylül’de.
Çantamı elime alıp veda etmek istiyorum Tunceli’ye.

Yaşlısına karagözlü gencine
Karanlık Pülümür vadisine
Soğuk Munzur suyuna
Şöyle bir bakmak
Ayaklarımı ıslatmak
Bir avuç suyunu içerek
Veda etmek istiyorum Tunceli’ye.

Dostlarıma sarılmak
Bir daha görüşmek üzere demek istiyorum
Unutmadan hiçbir anıyı yüreğimde
Saklamak istiyorum
Yıldızları yakalamak
Son bir nefes çekip ciğerlerime
Zeytintepe’den selam vermek istiyorum güneşe
Ayrılmak istiyorum Tunceli’den
Eylül’de geldiğim şehirden
Sevgimi bıraktığım dostluklar kazandığım
Sevgiye sevgi kattığım güzel şehirden.

2007.OSMAN ÖZTÜRK
BAKRAÇ ŞİİR KİTABIMDAN...