11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1123
Okunma
ne zaman
yazmak için gözlerimi
ufka diksem
dayanamaz sökülür
s ö z c ü k l e r i m
kirpiğinden salarım suya
yüksek tonajlı gemileri
efkârını yüzüme üfler
saçlarınca kara trenlerim
yeni ve belki de
bu yüzden sıcak
bir düşe göç ederken
sevdama buz kesen ellerin
kaparım perdeleri
ve yine
yazmaktan vazgeçerim
n e d e n s o n r a
u y a n ı r ı m
başı kağıdın omzunda
bir kalemin sessiz hıçkırığı
geçsin diye
nefesimi tutarım
ne zaman
bir kalem ağlasa
dayanamam gözyaşından
uçurtmalar yapar
s a t a r ı m
İSTİSNA (2 Eylül 2007, Atakent)
İstisnalar kaideyi bozar.
(önceki şiir: “aksöğüt”)
Cevap Yaz